Nasiona rosiczki tropikalnej: “burmannii” (forma zielona)

Nazwa: Drosera burmannii (forma zielona)

Występowanie: zasięg D. burmannii i jej pokrewnych obejmuje Australię, Indie, Chiny, Japonię i południowo-wschodnią Azję.

Wygląd:

Jest to roślina rozetowa, przyziemna, osiągająca od  2 do 4cm średnicy. Roślina ta wytwarza bardzo krótkie łodygi i liście w rozecie, kształtem przypominające trójkąt lub klin. Jednocześnie w rozecie może rosnąć do kilkunastu liści. Roślinę tą cechuje bardzo szybkie jak na rosiczkę oplatanie swojej ofiary (ale bez przesady, to nie muchołówka).

Pędy kwiatowe sięgają kilkunastu centymetrów, na każdym zaś może znajdować się od kilku do kilkunastu pąków kwiatowych. Same kwiaty są blado różowej barwy.

Uwaga D. burmannii i jej pokrewne są roślinkami jednorocznymi (oczywiście w naturze). W warunkach domowej uprawy, z dużym powodzeniem mogą stać się roślinkami wieloletnimi. Różnica polega na tym, iż w przeciwieństwie do innych, łatwych bądź też stosunkowo łatwych w uprawie rosiczek, kwitnienie bardzo obciąża fizycznie D. burmannii (formę zieloną). By zapobiec ewentualnej utracie roślinki należy odcinać pędy kwiatowe zanim zaczną zakwitać, wtedy jest duża szansa, że roślinka przeżyje zimę i na wiosnę ponownie się rozrośnie. Oczywiście od każdej zasady jest wyjątek, tak więc silne osobniki tego gatunku (co łatwiej poznać między innymi po wielkości roślinki), potrafią przetrwać zakwitanie, a po zimowych zmaganiach odbić i ponownie cieszyć oko swoim pięknem.

Podłoże:

Czysty torf kwaśny w granicach 3,5-5 PH w zupełności wystarczy, ale zawsze też można zastosować mieszankę z perlitem w stosunku 1:1.

Temperatura:

burmannii świetnie znosi wysokie temperatury latem, chociaż najbardziej optymalna nie powinna przekraczać 25 stopni. Przez okres zimowy temperatura pokojowa jest jak najbardziej właściwa dla roślinki. Należy unikać narażania jej na ujemne temperatury.

Wilgotność powietrza:

Preferowana w okolicach 60-70%, jednak jak to bywa w przypadku rosiczek, każda wyższa wilgotność powietrza nie narazi jest na żaden uszczerbek na zdrowiu.

Światło:

Rosiczka uwielbia promienie słoneczne. Najlepiej byłoby trzymać ją na południowym oknie lub na dworze (w okresie sprzyjających temperatur). Bardzo szybko się wybarwia (brzegi liści i wąsy z kropelkami). Zimą, bez profesjonalnego doświetlania roślina traci swoje barwy.

Podlewanie:

Podlewanie do podstawki. Najlepiej stale utrzymywać 1-2cm wody w podstawce. Używanie jedynie wody destylowanej lub deszczówki (o ile nie jest ona zbierana w okolicy mocno zurbanizowanej).

Absolutnie nie stosować nawozów.

Hodowla:

burmannii (forma zielona) nie przechodzi okresu spoczynku. O ile w porze letniej, bez obaw można trzymać ją na zewnątrz, o tyle w okresie zimowym przeżyje jedynie w temperaturze pokojowej z dostępem do światła.

Przesadzanie:

System korzeni tej roślinki ogranicza się do maksymalnie kilku prostych, krótkich pędów. Łatwo mogą się urwać przy przesadzaniu, dlatego lepiej zawsze przesadzać z grudką torfu, lub w takiej postaci wyciągnąć z doniczki i już poza nią oczyścić korzenie ze starego podłoża.

Zalecane jest nie wystawianie rośliny na bezpośrednie słońce przez kilka dni po przesadzeniu, by miała czas zaadoptować się w nowym podłożu.